در مورد انتها فکر نمی کنیم.بلکه به ابزارها می اندیشیم . برای پزشک به شفا دادن برای سخنران به تشویق برای وکیل به قانون گذاری و برای هیچ کس دیگر به عاقبت فکر نمی کنیم.

انها عاقبت را در نظر می گیرند و فکر می کنند که چگونه و با چه ابزاهایی به دست خواهد امد .اگر فقط با یک وسیله به دست اید چگونگی دست یابی از طریق ان ابزار را در نظر می گیرند و ابتدا به ان می پردازند .بنابر این انچه که در ترتیب تحلیل در اخر می اید در اول مورد استفاده قرار می گیرد .

ارسطو ---کتاب   Eicomachan Ethics