به  مشاوره چند متخصص کامپیوتر نیازمندم.

جوان ایرانی

واقعا ما هم ادعای تحصیلکرده و دانشجو بودن داریم ۴۰-۵۰ سال پیش هم عده ای مثل ما تحصیلکرده و دانشجو بودن ما کجا و اونا کجا .وقتی به این موضوع فکر می کنم می بینم اره هیچ راهی بهتر ازاین نیست که هر چی میگذره عوامل باعث شوند که  ما جوان ها تهی مغزتز و کوته نظرتر و در نتیجه ناتوان شویم چرا که اگر ما شکل بگیریم اگر ما حتی متل قدیمی ها باشیم و نه بیشتر انوقت عالم باید به حال خودش بگرید که دیگر ان وقت چه کسی هم پایه ایرانی است؟اما افسوس که فقط ما نام را یدک می کشیم.

پس چه راهی بهتر از اینکه اسیر و عبیر هدف های پوچمان کنند وما هم متل کبک سرمان را در برف کنیم  و خوشحال باشیم...... 

کاش می شد خیلی چیزها را فراموش کرد کاش می شد خیلی چیزها را هیچ وقت فراموش نکرد.کاش دلم اونقدر بزرگ  بود که عظمت خیلی چیزها را تاب می اورد.کاش می تونستم همیشه عاقل باشم.ای کاش هر روز که از  خواب بلند می شدم یه بغل گل رز قرمز روی میزم بود.کاش هیچ وقت بابا دعوام نمی کرد.کاشکی هیج وقت باعت نگرانی مامان نمیشدم .اصلاکاش .................                                                            

  نه .نه.خدایا من هیچی نمی خواهم فقط تو.که اگه تو را داشته باشم دیکه چه نیازی به اگرها و ای کاش  ها......................................و خداوند بزرگتر از ان است که وصف شود...........           

ایران اهدا

شاید بشه مفیدتر و زنده تر بود.به ایران اهدا حتما سر بزنید.

اااینترنت واسه من شده یه جایی که باعت می شه با پا گذاشتن به اون از افکارم فرار کنم.حالا خوب

 یا بد صحیح یا نا صحیح واقعیت این شده اینجا که می ایم احساس می کنم شاید هنوز هیچ

مشکلی ندارم هنوز ۳-۲ سال پیشه که هنوز باید همونقد کله شق باشم(که هستم)که با ید هنوز

 احمقانه امیدوار باشم هنوز باید خلاف واقعیت ها رو به همه ثابت کنم.....وا وای وای......

اره اینجا هنوز تنها جایی است که امن است که چیزی ازارم نمیده ...که می توانم راحت باشم.خدا

اینم از ما نگیره...خدا رو شکر....جاش مهم نیست مهم اون حسس...مگه نه؟

وبلاگ واسه بعضی ها شده دفتر خاطرات و وبلاگ نویسی شده خاطره نوشتن غافل از اینکه خاطره یه چیز خیی شخصیه و اصلا متعلق به امروزی ها نیست و معمولا برای بقیه هیچ سودی به جز ارضا حس کنجکاوی نداره. کاغذ و قلم و دفتر خاطرات و نوشته حتی با وجود دفتر مجانی الکترونیکی هیچ وقت ارزش خودش را از دست نمیده . چینی ها معتقدند که نوشته ها مقدسند و نباید از بین بروند. پس جای دفتر خاطراتتون را با وبلاگتون عوض نکنید.هم دفتر خاطرات داشته باشید و هم وبلاگ. خواسته هاتون را .کارهایتان را تصمیم هاتون رو روی کاغذ بنویسید حتی کارهای کوچیک.بگذارین با نوشتن از روی کاغذ از رویا به واقعیت در بیایند.من این کار رو تجربه کردم این گام خیلی مثبتی است. شروع کن.همین الان.باید به خودتم ثابت بشه که شکست ناپذیری.......

اری اری دوست داشتن زیباست....گر چه پایان راه نا پیداست....من به پایان نیندیشم که همین دوست داشتن زیباست.......

امروز می گفت غم از دست دادن همسر خیلی سخت است حتی سخت تر و غیر قابل تحمل تر از مرگ پدر و مادر.
اما اینجوری نیست معمولا اینجوری نیست.
اگر اینجوری بود ادم ها نمی توانستند بعد از مرگ همسرشون همسر دیگری اختیار کنند یا ازش جدا شوند یا با کسی دیگر هم اغوشی کنند اما ایا میشه پدر و مادر دیگری اختیار کرد؟.....؟...؟
مگر اینکه همسرت عشقت باشه تمام وجودت باشه.هستی ات باشه . اره اونوقت با رفتنش دیگه چیزی از تو نمی مونه.مئل مادری که که عشقش و وجودش را از دست میده.
********************

هرچی بیشتر می گذره اینجا رو بیشتردوست دارم.اصلا نمی دونم چرا اینقدر دیر جرات کردم بنویسم اما نمی دونم چرا همیشه دنیای مجازی رو دوست داشتم.

دنیای مجازی خیلی چیرا ارم گرفت ولی خیلی چیرا در ازا ش بهم داد.

شاید مقصر خودم باشم چرا که دنیای مجاری و واقعی ام را با هم امیختم غافل از اینکه اگه بخواهم دنیای واقعی را زندگی کنم باید .......

ولی اینجا خیلی راحترم اینجا بی قیدو شرط همتون و دوست دارم اما اگه واقعی بشین......همتون رو باید از پشت عینک ببینم......شرمنده.

 نگاهش می گنی دلت براش ضعف می ره دوست داری بری یغلش و هر چی عشق است نپارش کنی گاهی وفتی می بینیش دوست داری صورتش را خط خطی کنی.

گاهی وقت ها دوست داری دست هایش را ببوسی اما بعضی وقت ها هم هست که دوست داری کتکش بزنی                                                            

کاهی فکر میکنی برای همیشه می خواهیش اما بعضی وقت ها میگی نه دیونه عاقل باش تو بال می خوای یا وبال؟                                                    

باید چیکار کرد؟باید پرید و پرواز کر مگر نه؟